Leerlingen van groep 7 van het Stroomdal in Zuidlaren maakten een film van hoofdstuk 20: Haaien.
Hoe wisten ze nou dat Moes van dat blonde haar heeft? Pien precies zo'n blauwe jurk, Tim juist die strips, Vaas dat rode shirt en ik het oude hoedje van opa? Ze lijken ons we érg goed te kennen daar...
Zeker een heel project van ons gemaakt. Mieters :)

Groeten van Homme

Mijn moeder was dol op griffels. Een kinderboek met een zilversticker kon ze moeilijk weerstaan.
Tegen elkaar aangeleund op het hoogpolige bruine kleed, las ze ze allemaal aan ons voor. Vaak met een brok in haar keel. Onze brok. We leefde met de broers Leeuwenhart mee, ontdekte het geheim van Mories Besjoer, doolde door het wereldje van Beer Ligthart en overleefde een oorlogswinter.
Nu staat er een zilversticker op mijn eigen boek gedrukt. O, wat zou ik graag nog één keer door haar worden voorgelezen. Op het bruine kleed. Met die brok.

Groeten van Annejan

Op woensdag kreeg ik een zilveren griffel voor Het kleine heelal. Op donderdag moest ik al heel vroeg naar de trein. Richting Zuidlaren voor een schoolbezoek. De kersverse griffel mocht mee. Tijd voor een mooi hoesje had ik niet. Wel een zachte oude sok. Het glazen doosje paste er precies in.

De leerlingen van Het Stroomdal keken een beetje bezorgd toen ik die sok trots tevoorschijn haalde. Ik kon ze geruststellen: hij was gewassen. Toen wilden ze het griffeldoosje graag even vasthouden.

Groeten van Annejan

berichtje van Raaf:

Vandaag kreeg ik een zilveren griffel. Ook een beetje voor Miracle en Nicolaas. En de rest van het kleine heelal.
Annejan mocht hem in ontvangst nemen. Helemaal in Amsterdam.
Zo'n uitreiking is een grotemensen feestje. Beetje raar.
Maar mijn griffel ligt wel in een mooi doosje. Zoals sneeuwwitje.
Nou, doei!

Groeten van Raaf

Ook met tennis ben ik een laatbloeier; vandaag kreeg ik de poedelprijs van de Damesdag. Vijf potjes tennis; allemaal niet gewonnen. En de állerminste punten van iedereen. Toch vond ik het, bij vlagen, best goed gaan.
'Wat onvoorspelbaar,' noemt een vriendin mijn tennisstijl treffend. Jammer dat dat bij tennissen juist geen compliment is. En dat die goeie vlagen maar zo kort duren.

Groeten van Annejan

Er staat een 1+1gratis-bordje bij de nagellak maar ik vind één flesje al meer dan genoeg.
Terwijl ik een kleur kies, hoor vlak naast me een gesprek tussen drie scholieren over iets-kopen-om-te-kopen. De meisjes zien het probleem niet, de jongen noemt het ‘troep en zonde'.
‘Goed punt,’ zeg ik.
De drie kijken me verbaasd aan.
‘Ja, als we minder kopen, hoeft er ook minder gemaakt te worden. Dat scheelt weer voor het milieu.’ Omdat dit nogal prekerig klinkt, haak ik mijn eigen dilemma er meteen aan vast: ‘Wie kan er een flesje nagellak gebruiken?’
Nog voor de meisjes iets kunnen zeggen, roept de jongen: ‘Ik! Roze, voor mijn vriendin.’
Iets-krijgen-om-het-krijgen voelt net iets minder 'troep en zonde'.

Groeten van Annejan

Voor mijn 18e verjaardag kreeg ik van Maartje de dichtbundel 'Een winter aan zee' van Adriaan Roland Holst. Ik las hem niet uit maar zette hem wel op mijn lijst. Nu mag ik een maand verblijven in zijn huis aan de rand van Bergen. Een goede plek om de bundel alsnog uit te lezen. En volop te schrijven, lopen, kijken, twijfelen, proberen, vinden, schrappen, lanterfanten. Een lente aan zee, dankzij het Bert Schierbeekfonds en het Letterenfonds.

Groeten van Annejan

Het zit erop; 12 weken Schoolschrijver op De Buutplaats in Den Haag. Wat een fijne school!
We schreven nieuwsgierige brieven, slimme smoezen, na-aap-gedichten, reisverslagen, spullenstrips, nette scheldpartijen, aangeklede dialogen, pittige raps...

En dan tot slot wegdromen in je eigen woorden; taal is eindeloos.
Gelukkig maar.

Groeten van Annejan

Dit is natuurlijk niet om te lachen en toch werd ik er vrolijk van. Ik kreeg ook meteen zin om een brief te schrijven om erin te doen. Post wordt niet meer elke dag bezorgd maar posten kan nog dagelijks. Dat is ook wat waard.

Groeten van Annejan

Even een berichtje van Pien:
Annejan mocht weer eens een gastles geven. Die ging over mij.
En een beetje over Homme.
Groep 7 van juf Natascha van De Parkiet (goeie naam!) kwam naar de bibliotheek in de Bomenbuurt. Ze hadden 'Homme en het noodgeval' gelezen en iets voor Annejan gemaakt:
Gedichtjes met een losse regel van ‘Lieve Juf’ van Linda Vogelesang.
Lekker origineel; een gedicht verknippen. Doe ik dus ook in dat boek!
Nou ja, best leuk eigenlijk dat na-apen:) En nogal goed gelukt.
Knappe klas, mieterse juf.
Doei!

Groeten van Pien

Vorige week had ik mijn eerste lesdag als Schoolschrijver op De Buutplaats in Den Haag. Kennismaken met 67 leerlingen is best veel. Dus vroeg ik ze om mij een brief te schrijven met iets over zichzelf en iets over de komende lessen. Alles was welkom: tips, twijfels, voorstellen, vragen.
'...hoe heeft u zoveel geduld?'
Ik schreef aan iedere leerling een brief terug.
'...dat heb ik alleen met schrijven.'
Morgen ben ik postbode, daar verheug ik me op.
Brieven zijn magisch.

Groeten van Annejan

Lieve …
Wat een jaar!
Vol maanden en weken, die zomaar verstreken,
Oponthoud, in binnen- en buitenwoud,
Stille verwijten, als dwalende geiten,
Vallende sterren, die de weg versperren,
Zoete wraak, met aardbeiensmaak,
Liefde en woede, want zó graag het goede.
Zo’n jaar?
Lees in dat geval: Het kleine heelal.

Groeten van Raaf

Met die woorden kondigde Anneke Wiltink altijd een kleine grote stap aan.
En daar nam ze graag anderen in mee. Gedreven, nieuwsgierig en aanstekelijk.
Een cursus kinderverhalenschrijven was écht ook iets voor mij, vond ze 24 jaar geleden. Om haar een plezier te doen ging ik mee. Zo begon het en we hielden niet meer op.
Vandaag namen we afscheid van Anneke. In de grote Kleine Kerk van Veere.
Weet je wat het is? ‘Always believe something wonderful is about to happen.’
Dankjewel, lieve An!

Groeten van Annejan

Misschien is deze titel wat overdreven, maar toch: schrijvers zetten de dingen graag een beetje vet aan. Pien, uit Homme en het noodgeval, heeft niet zomaar grote handen maar handen die wel twee keer om de buis van het klimrek kunnen. De raampjes van Raaf, uit Het kleine heelal, zijn niet alleen achterlijk klein; maar ook nog formaat kattenluik,
Overdrijven werkt vooral goed als je het voor je kan zien. Probeer maar:
Een miljoen lolly's of vijf voetbalvelden vol lolly's?
Heb je wat aan deze waanzinnig geweldige tip? Dan nog even dit: overdrijven moet je niet overdrijven.

Groeten van Annejan

We maakten deze zondag geen boswandeling met Vaas maar een stadswandeling met Moes en haar klimaatclubje. En een heleboel andere clubjes. Om het klimaat -en nog veel meer- samen de goede kant uit te krijgen. Dat is blijkbaar niet zo simpel.
Eindelijk thuis wilde Moes perse nog gelukskoekjes bakken. Ze had al een tekst voor op het briefje: Als je in beweging blijft kom je altijd ergens uit.
Ik hoop maar dat dat ook voor het klimaat zelf geldt.

Groeten van Homme

Moes wordt steeds fanatieker. Vanochtend ging ze al vroeg op pad om die arme KLM weer eens dwars te zitten. Daardoor kon ik lekker eindeloos filmpjes kijken en Tim een gat in de dag slapen. (‘s Nachts spandoeken ophangen en sticker plakken is blijkbaar héél vermoeiend.)
En Vaas? Happy met z'n herfstwandeling en bladeren van de Sassafras. De boom die indianen gebruikten om schadelijke geesten te weren.
Misschien iets voor Moes en de KLM.

(fragment van object Stef Kreymborg, Museum STAAL)

Groeten van Homme

Berichtje van Raaf:
Afgelopen week moesten we allemaal mee met Annejan. Ze ging half Friesland door om over ons te vertellen. Dat Fenna zoveel pech heeft, dat Homme een humeurig jongetje is en dat ik de deur in juf Norah’s gezicht heb gegooid. Lekker belangrijk! Ze vindt zelf dat ze die lessen en workshops heel leuk doet, met deurmatten, ijzerdieren en Fruittella. Maar het is wel steeds ongeveer hetzelfde. En trouwens; zo humeurig is Homme echt niet. Hij wil alleen niet mee op tournee! Ons in het vervolg dus graag thuis laten!

Groeten van Raaf

Alweer een berichtje van Homme:

Vaas gaat nooit mee naar de demonstratie maar is wel heel erg voor het klimaat. Van hem moeten we al jaren dikke truien aan, het licht uitdoen en stééds korter douchen. Hij heeft er zelfs zijn werk van gemaakt: mensen leren het klimaat (heel simpel!) een handje te helpen. Ook als je twee linkerhanden hebt, zoals Vaas. En dat klimaatclubje van Moes mag zijn kantoor gebruiken om na te praten en nieuwe plannen te maken.
Als ze aan het einde van de avond het licht maar uit doen.

Groeten van Homme

Berichtje van Homme:
Tim was jarig en Moes had een speciale vlag voor hem gekocht. Die kon hij meteen gebruiken, want we gingen weer naar de demonstratie. Het werd een flink verjaarspartijtje. Met zelfs gasten uit Duitsland en ook mensen die tegen waren. Tegen het klimaat, kan dat?
Vaas was niet mee want hij ging even bij oma langs. Dat is ook belangrijk.

(Waving the Future flag, Noor Nuijten)

Groeten van Homme

Berichtje van Homme:
Vandaag ging mijn broer met Moes mee naar de A12.
Moes zingend in de berm en Tim als een echte rebel op het asfalt. Royaal nat gespoten en toen met de eerste bus afgevoerd. Dat was ook wel handig want hij had nog heel veel huiswerk. Moes bleef wat langer en ging daarna nog even naar het museum; ook iets met rebellen.
En ik? Ik ga volgende keer weer mee. Nog 46 miljard keer als het moet.

Groeten van Homme