Op woensdag kreeg ik een zilveren griffel voor Het kleine heelal. Op donderdag moest ik al heel vroeg naar de trein. Richting Zuidlaren voor een schoolbezoek. De kersverse griffel mocht mee. Tijd voor een mooi hoesje had ik niet. Wel een zachte oude sok. Het glazen doosje paste er precies in.

De leerlingen van Het Stroomdal keken een beetje bezorgd toen ik die sok trots tevoorschijn haalde. Ik kon ze geruststellen: hij was gewassen. Toen wilden ze het griffeldoosje graag even vasthouden.

Groeten van Annejan

Er staat een 1+1gratis-bordje bij de nagellak maar ik vind één flesje al meer dan genoeg.
Terwijl ik een kleur kies, hoor vlak naast me een gesprek tussen drie scholieren over iets-kopen-om-te-kopen. De meisjes zien het probleem niet, de jongen noemt het ‘troep en zonde'.
‘Goed punt,’ zeg ik.
De drie kijken me verbaasd aan.
‘Ja, als we minder kopen, hoeft er ook minder gemaakt te worden. Dat scheelt weer voor het milieu.’ Omdat dit nogal prekerig klinkt, haak ik mijn eigen dilemma er meteen aan vast: ‘Wie kan er een flesje nagellak gebruiken?’
Nog voor de meisjes iets kunnen zeggen, roept de jongen: ‘Ik! Roze, voor mijn vriendin.’
Iets-krijgen-om-het-krijgen voelt net iets minder 'troep en zonde'.

Groeten van Annejan

Het zit erop; 12 weken Schoolschrijver op De Buutplaats in Den Haag. Wat een fijne school!
We schreven nieuwsgierige brieven, slimme smoezen, na-aap-gedichten, reisverslagen, spullenstrips, nette scheldpartijen, aangeklede dialogen, pittige raps...

En dan tot slot wegdromen in je eigen woorden; taal is eindeloos.
Gelukkig maar.

Groeten van Annejan

Even een berichtje van Pien:
Annejan mocht weer eens een gastles geven. Die ging over mij.
En een beetje over Homme.
Groep 7 van juf Natascha van De Parkiet (goeie naam!) kwam naar de bibliotheek in de Bomenbuurt. Ze hadden 'Homme en het noodgeval' gelezen en iets voor Annejan gemaakt:
Gedichtjes met een losse regel van ‘Lieve Juf’ van Linda Vogelesang.
Lekker origineel; een gedicht verknippen. Doe ik dus ook in dat boek!
Nou ja, best leuk eigenlijk dat na-apen:) En nogal goed gelukt.
Knappe klas, mieterse juf.
Doei!

Groeten van Pien

Vorige week had ik mijn eerste lesdag als Schoolschrijver op De Buutplaats in Den Haag. Kennismaken met 67 leerlingen is best veel. Dus vroeg ik ze om mij een brief te schrijven met iets over zichzelf en iets over de komende lessen. Alles was welkom: tips, twijfels, voorstellen, vragen.
'...hoe heeft u zoveel geduld?'
Ik schreef aan iedere leerling een brief terug.
'...dat heb ik alleen met schrijven.'
Morgen ben ik postbode, daar verheug ik me op.
Brieven zijn magisch.

Groeten van Annejan

Berichtje van Raaf:
Afgelopen week moesten we allemaal mee met Annejan. Ze ging half Friesland door om over ons te vertellen. Dat Fenna zoveel pech heeft, dat Homme een humeurig jongetje is en dat ik de deur in juf Norah’s gezicht heb gegooid. Lekker belangrijk! Ze vindt zelf dat ze die lessen en workshops heel leuk doet, met deurmatten, ijzerdieren en Fruittella. Maar het is wel steeds ongeveer hetzelfde. En trouwens; zo humeurig is Homme echt niet. Hij wil alleen niet mee op tournee! Ons in het vervolg dus graag thuis laten!

Groeten van Raaf

Annejan mocht een paar gastlessen geven op het Bookolino festival in Graz.
En ik mocht met alle ijzerdieren mee. In een koffer, in de trein, in het donker.
In Graz sliepen we in een mooi hotel en iedereen deed aardig.
Annejan deed echt haar best om Duits te spreken maar soms begrepen ze het niet helemaal.
Gelukkig waren mijn ijzerdieren erbij, want die begrijpt iedereen.
En toen gingen we allemaal nieuwe Eisentieren met een probleem verzinnen. Oostenrijkse kinderen zijn heel goed in problemen maken: Een Pedal-Kuh mit hunger aber kein Mund, een Eisenkäfer met Höhenangst, en zelfs een Eisentier aus Holz mit einem Splitter. Das war super toll!

Groeten van Homme

Bericht van Jade (uit het verhaal: Doe het lekker zelf): Groen was altijd mijn lievelingskleur. Maar ineens weet ik dat niet meer zo zeker. Deze kinderboekenweek moest ik namelijk met de schrijfster mee naar al die klassen. En dan gingen ze het over groen hebben: Groen in alle tinten en ook over hele nieuwe groentinten. Ze gingen kleuren mengen met potloden en woorden. Vaak was dat wel grappig (krokodillen-tranen-groen, mijn-lunchtrommel-groen) maar soms werd het een goor goedje (koeienvlaai-groen, overgeef-groen, draken-kots-groen). Na al die verzinsels kan ik geen groen meer zien! Zo blij dat mijn verhaal in een helderblauw boek staat.

Groeten van Jade

De leukste gastlessen zijn die waarbij ik iets nieuws leer over mijn eigen boek.
Groep 8 had ter voorbereiding van mijn komst samen een paar hoofdstukken van Portiek Zeezicht gelezen. Polderbroek heet het eerste hoofdstuk. Ze konden me haarfijn vertellen wat dat was: Een onderbroek met hoge zijkanten. En ze legde me ook graag uit waarom het zo heette: om een polder droog te houden heb je hoge dijken aan de zijkanten nodig.
Soms leggen lezers verbanden in een verhaal die ik zelf nog niet opgespoord had. Dan wordt het zo'n over-en-weer-les. Dat zijn het leukste.

Groeten van Annejan

Ik was nooit zo'n festivaldier. Tot gisteren.
De hele dag mocht ik voorlezen en ijzerdieren maken op het Mooie-kinderboeken-festival in Den Bosch.
Van oude rommel iets nieuws maken, daar word ik zo gelukkig van.
Afgedankte fietsonderdelen worden nieuwe ijzerdieren, herinneringen worden nieuwe verhalen.
Er is maar een ding nóg leuker: Kinderen ijzerdieren laten maken.
Soms duurde het even, maar álle deelnemers ontdekte er een.
Nog mooier dan de dieren zelf is dat moment van de verbeelding.

Groeten van Annejan