Moes wordt steeds fanatieker. Vanochtend ging ze al vroeg op pad om die arme KLM weer eens dwars te zitten. Daardoor kon ik lekker eindeloos filmpjes kijken en Tim een gat in de dag slapen. (‘s Nachts spandoeken ophangen en sticker plakken is blijkbaar héél vermoeiend.)
En Vaas? Happy met z'n herfstwandeling en bladeren van de Sassafras. De boom die indianen gebruikten om schadelijke geesten te weren.
Misschien iets voor Moes en de KLM.

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Alweer een berichtje van Homme:

Vaas gaat nooit mee naar de demonstratie maar is wel heel erg voor het klimaat. Van hem moeten we al jaren dikke truien aan, het licht uitdoen en stééds korter douchen. Hij heeft er zelfs zijn werk van gemaakt: mensen leren het klimaat (heel simpel!) een handje te helpen. Ook als je twee linkerhanden hebt, zoals Vaas. En dat klimaatclubje van Moes mag zijn kantoor gebruiken om na te praten en nieuwe plannen te maken.
Als ze aan het einde van de avond het licht maar uit doen.

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Berichtje van Homme:
Tim was jarig en Moes had een speciale vlag voor hem gekocht. Die kon hij meteen gebruiken, want we gingen weer naar de demonstratie. Het werd een flink verjaarspartijtje. Met zelfs gasten uit Duitsland en ook mensen die tegen waren. Tegen het klimaat, kan dat?
Vaas was niet mee want hij ging even bij oma langs. Dat is ook belangrijk.

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Berichtje van Homme:
Moes ging vandaag weer eens iets goeds doen. De snelweg blokkeren met haar klimaatclubje. En ik mocht mee. Maar ik ging dus echt niet op dat hete asfalt zitten. Toch handig als je een beetje kan klimmen: Mooi uitzicht, fijne mensen, goeie teksten. Volgende keer vraag ik Pien mee. En Lieuwe en Stan. En de rest van mijn klas.
Klimaat is voor iedereen!

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Annejan mocht een paar gastlessen geven op het Bookolino festival in Graz.
En ik mocht met alle ijzerdieren mee. In een koffer, in de trein, in het donker.
In Graz sliepen we in een mooi hotel en iedereen deed aardig.
Annejan deed echt haar best om Duits te spreken maar soms begrepen ze het niet helemaal.
Gelukkig waren mijn ijzerdieren erbij, want die begrijpt iedereen.
En toen gingen we allemaal nieuwe Eisentieren met een probleem verzinnen. Oostenrijkse kinderen zijn heel goed in problemen maken: Een Pedal-Kuh mit hunger aber kein Mund, een Eisenkäfer met Höhenangst, en zelfs een Eisentier aus Holz mit einem Splitter. Das war super toll!

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Sinds een paar maanden lig ik ook in Duitsland. Als Hanno.
(En Pien en Tim mochten wel gewoon hun naam houden!)
In de Süddeutsche Zeitung heeft iemand nu een stukje over ons geschreven. Daarin staan aan het einde drie mooie woorden: Poetisch, authentisch en klug. Die eerste is vast voor Pien. Die tweede waarschijnlijk voor Annejan, want zij stopte van alles uit haar eigen leven in het boek. Zou ‘klug’ dan over mij gaan? Volgens Google-vertalen betekent het ‘slim’. Toll!
Hoewel, ‘slim’ klinkt ook een beetje sluw. En een beetje als een sperziebonen-dipsausje.
Misschien toch wel fijn dat ik in Duitsland een schuilnaam heb.

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Het moest. En oké, het was misschien ook wel nodig. Vanochtend ruimde ik de werkbank in de schuur op. Vaas hielp mee. Opruimen is afscheid nemen van oude plannen. En nu komen er nieuwe. Dat gaat vanzelf bij mij.
Morgen komt Pien even langs. Ze beweert dat haar zadel een stukje omhoog moet. Groeien gaat vanzelf bij Pien.
'Ooit haal je haar wel in,' zegt Moes. Ik verheug me nu al op ooit.

Groeten van Homme (en het noodgeval)

Groeten van Homme (en het noodgeval)